Αντιπολίτευση που έχει γεμίσει από ανθρώπους των παρασκηνίων.
Αντιπολίτευση που οι κομπάρσοι μετατρέπονται σε πρωταγωνιστές.
Αντιπολίτευση που καταργεί τα όρια μεταξύ σοβαρού και αστείου.
Ζούμε την ομοιομορφία της ισοπέδωσης.
Αν κανείς παρατηρήσει όλο αυτό το αντιπολιτευτικό σκηνικό θα διακρίνει τον θίασο των υπερφυσικών μπεμπέδων, των εξαμηνίτικων πολιτικών κρατούμενων που παίζουνε στο θέατρο της πολιτικής και τότε θα μεγαλώσει η πεποίθησή του ότι και η ψείρα ακόμα ενός ρακένδυτου είναι πιό σημαντική, πιό αναγκαία στο μηχανισμό της ιστορίας από όλους αυτούς τους καλλιεργημένους εγωιστές, τους κουστουμαρισμένους ολετήρες, επί μιά 50ετία αυτής της χώρας, τους φροντισμένους και ολότελα στείρους υποκριτές.
Μόνο ένα πολιτικό κόμμα που βρίσκεται στο σκοτάδι της ιστορίας αναδεικνύει σε πολιτικές αξίες τις πολιτικές ασημαντότητες. Το πολιτικά ασήμαντο ηγετικό πρόσωπο γίνεται πολιτικά σημαντικό μόνο όταν η κοινωνική πραγματικότητα έχει ξεθωριάσει, οι ιδέες έχουν εξανεμιστεί και η σχέση κόμματος-κοινωνίας έχει μεταλλαχτεί από σχέση αλήθειας σε σχέση εμπορικής χρήσης.
Το πολιτικά ασήμαντο γίνεται σημαντικό όταν αδειάζει από τη μνήμη το πραγματικό, όταν αφυδατώνεται το παρελθόν, όταν στη θέση της πολιτικής υπάρχει ένα κενό εκτροφείο πολιτικών αγυρτών.
Δεν είναι παράξενο που προβάλλεται σήμερα με προκλητική αναίδεια μια πολιτική ασημαντότητα που σαν υπουργός κυβερνήσεων, καταδυνάστευε κοινωνικές ομάδες και τις έριχνε στα αζήτητα και στο περιθώριο της ζωής. Το πρόσωπό του, είναι η ζωντανή ενσάρκωση των ταχυδακτυλουργικών τεχνασμάτων που αναστρέφουν το πραγματικό και το αδειάζουν από κάθε περιεχόμενο και που εξανεμίζει την ουσία των ιδεών και των εννοιών. Το πολιτικό μας παρελθόν, της ισοπέδωσης, της ολοκληρωτικής επέλασης της διαπλοκής.
Το πρόσωπό του, ο λόγος του, το βάδισμά του, η στάση του, δεν εκφράζουν απλώς μια ακραία μορφή πατερναλισμού που γεμίζει τα όνειρά μας με εφιάλτες, αλλά αποτυπώνει και το μακάβριο ιδεώδες της εποχής. Την ολοκληρωτική υποταγή της πολιτικής στους διαδρομιστές και στους νόμους της αγοράς. Αποτυπώνει την ίδια την διαστροφή που έχει υποστεί αυτό το αστικό κόμμα. Σηματοδοτεί αυτός και οι περί αυτόν, το βαθμό μηδέν της πολιτικής.
Διατεταγμένο τέκνο μιάς παρέας ακραίων νεοφιλελεύθερων πρακτικών, γι αυτό και οι μηχανισμόι της εικόνας και του θεάματος τον προβάλλουν με τόση προκλητική αναίδεια. Πίσω από αυτήν την αφηνιασμένη διαφήμιση κάθε '' κίνησης'' , κάθε πόζας και κάθε ανοησίας που ξεστομίζει κρύβονται συγκεκριμένες επιταγές και επιλογές του κεφαλαίου που εξυπηρετεί.
Είναι λογικό τα μεγάλα λαρύγγια του καθεστώτος με την ταμπέλα ''δημοσιογράφοι'' να προβάλλουν τον κλόουν της ανοησίας και της πολιτικής τσαρλατανιάς. Η ανοήσια που εκφράζει, ενώ σε άλλες εποχές θα εισέπραττε την χλεύη, σήμερα αποτελεί το εμπόρευμα των ΜΜΕ και αμοίβεται από τους μηχανισμούς του συστήματος.
Το κατανοούμε σαν πλειοψηφία αυτό. Αυτό που δεν κατανοούμε είναι ότι αυτό εμπόρευμα του πατρός του κάποιοι το επαινούν ενώ μπορεί να ανήκουν και στους πολιτικά σκεπτόμενους με κάποια συνοχή και αλληλουχία. Απαντούμε σε αυτούς, το κενό δοχείο κάνει θόρυβο, αλλά μακροπρόθεσμα δεν είναι εντυπωσιακό. Εντυπωσιακά τσιτάτα και καραγκιοζιλίκια, εντυπωσιακές ανοησίες που κατά καιρούς μεταλλάσσει ανάλογα με τις ανάγκες της στιγμής κάποιας ομάδας, απλά γελοιποιούν έτι περαιτέρω την πολιτική, μετατρέπει τα κουστούμια σε πολιτικά απόβλητα και μακάβρια αποτυπώματα πολιτικών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου